Suze (15): ‘Ik wist don­dersgoed wat er aan de hand was, maar no way dat ik dat ging ver­tellen’

Suze (15) ging gewoon naar de basisschool en middelbare school. En inmiddels staat ze ingeschreven voor een koksopleiding en werkt ze als zelfstandig werkende kok bij een “mooi, duur restaurant”. Maar van haar vijfde tot en met haar zevende maakte ze verschrikkelijke dingen mee. School ging steeds een beetje minder en op een gegeven moment lukte het niet meer. “Ik zat sinds mijn twaalfde in therapie omdat er iets was, maar ik ging niet vertellen wat er was. Dus ik wist wel wat er was, maar ik vertrouwde niemand genoeg om dat te vertellen. Dat voelde eenzaam.“ 

Nu is het nog steeds niet makkelijk voor Suze, om om te gaan met wat ze heeft meegemaakt. Maar na allerlei hulpverleners was er een therapeut die ze kon vertrouwen. Suze: “Het is er uiteindelijk uitgekomen en toen ging alles beter.” Ze heeft nu geen therapie meer. Maar er waren veel problemen.

Lees en kijk verder onder deze eerste korte video

Op het podium tijdens onze Week van de Radicale vernieuwing vertelt Suze: “Toen ik elf was en met de ggz in aanraking kwam, werd me uitgelegd waar ik naartoe ging. Maar ik snapte niet waar ik naartoe zou gaan, ik had geen idee. Het voelde meer als: jij bent een cliënt, we gaan je behandelen en dan gaan we weer door. Ik werd eigenlijk niet serieus genomen op dat moment. Zo voelde dat dus op dat moment: weer minder vertrouwen.” 

Door wat Suze is aangedaan toen ze klein was, was ze ook bang om te vertellen wat er was gebeurd. Ze hoopte wel dat iemand haar geheim zou ontdekken en haar zou helpen. “Je doet kleine hintjes, je hoopt dat iemand dan zegt: is dit misschien aan de hand?”

Een aangrijpend verhaal over wat kinderen mee kunnen maken en waar dat toe kan leiden voor een jong mens en haar ouders. Een verhaal over hoe hulpverlening de situatie kan verergeren, mét voorbeelden van hoe het ook anders kan. Bekijk het gesprek met Suze terug in de video hieronder.

Lees verder onder de video

Week van de Radicale vernieuwing

Eind 2022 organiseerden we de Week van de Radicale vernieuwing. Kinderen en jongeren moéten vooral van alles en nog wat van de mensen en organisaties om hen heen, en komen er bijna niet meer aan toe om zichzelf te kunnen zijn. Wat hebben zij nu nodig en hoe maken we dat mogelijk? Dat was de focus van de jeugdzorgdag tijdens de vernieuwingsweek.

Meer over deze week, waaronder een video en verslag, klik hier.

Bekijk ook ons Manifest: ‘Geef kinderen hun vrijheid terug. Laat ieder kind zichzelf zijn.’