Waar blijft de ervaringsdes­kundige voor de jeugd

Even in het kort na 18 jaar zelf te maken te hebben gehad met jeugdhulp voor mijn twee kinderen, kan ik wel stellen dat ik behoorlijk wat ervaringen heb op gedaan, gezien wat werkte en wat minder goed verliep. Het verschil van instellingen en hulp vragen neer leggen bij gemeenten. Ben ik nu ervaringsdeskundig? Dankzij mijn rol binnen een cliëntenraad van een jeugdhulp instelling waar ons gezin de laatste jaren van ons hulptraject  en inmiddels enkele jaren ook lid van de landelijke cliënten tafel van het LOC heb ik veel geleerd. Dus? Persoonlijk zeg ik ja! Inmiddels heb ik al behoorlijk wat mogen en kunnen betekenen vanuit de rol als vrijwillig ervaringsdeskundige, maar hoe nu verder, waar blijven de vragen om ervaringsdeskundige in het werkveld. Bij elk symposium of summerschool of waar ik een lezing geef of workshop wordt eraan mij gevraagd waarom ik nog niet werk als ervaringsdeskundige? Ook dit jaar komen er nog enkele interessante overleggen voorbij vanuit enkele initiatieven die mede door LOC worden georganiseerd, maar toch stokt het. Ik heb inmiddels geprobeerd om als zzp’er mijzelf op de markt te brengen maar als je dan geen vrijwilliger meer bent wordt je ineens niet meer interessant. Ook qua opleidingen is nederland nog niet thuis, wel in ervaringsdeskundigheid maar dan kom je als snel bij opleidingen die gerelateerd zijn aan GGZ en Verslaving. Hiervoor is al een geruime tijd aandacht. De schreeuw om ervaringsdeskundigheid is er maar waar blijven de stappen, niet zo zeer voor mij maar er lopen zoveel potentiële goede mensen rond in dit circuit maar zonder toekomst. Zoveel jongeren en ouders die buiten hun eigen casussen kunnen kijken naar de hulp in zoveel varianten, maar toch blijft de vraag staan, Waar blijft de ervaringsdeskundige in de jeugdhulpverlening. Een mooi voorbeeld: Op de eerste summerschool van de VNG 2018 deed ik mijn verhaal over het stuk zo veel mogelijk thuis wonen hoe doe je dat en wat is hier voor nodig, ik kreeg letterlijk de vraag waarom ik nog niet werkzaam was binnen de hulpverlening in een fact team mensen zoals jij hebben we nodig. Na de afsluiting bleef het stil geen uitnodiging geen gesprek niets. Het blijft vreemd maar ik blijf me inzetten om ervaringsdeskundigheid als toegevoegde en als waardevolle zorg kan versterken. Ik lees je reacties graag. Edwin