“Diver­siteit vraagt om naar elkaar luisteren, uitleg en dialoog”

Geplaatst op 10 augustus 2022

Iedereen dient zich thuis te voelen. Dat is in de kern het diversiteitsbeleid van zorgorganisatie Amstelring. Shosha Melkman (40), onafhankelijk voorzitter van de centrale cliëntenraad vertelt in dit interview over de betekenis van diversiteit. “Diversiteit is de mentaliteit en bereidheid om elkaar te willen zien en naar elkaar te willen luisteren.”

Hoe ben je actief geworden in het cliëntenraadswerk?
“Samen met mijn moeder was ik de belangenbehartiger van mijn grootmoeder, die in de laatste fase van haar leven in een verpleeghuis verbleef. Nadat zij in 2015 is overleden heb ik mij als vrijwilliger aangemeld bij Zonnehuis Juliana in Amstelveen. Daarna ben ik bij Amstelring terechtgekomen. Sinds 2021 als onafhankelijk voorzitter van de centrale cliëntenraad. Ik vind het belangrijk bij te dragen aan een samenleving waarin ik zelf graag wil leven.”

Wat betekent diversiteit voor jou?
“Diversiteit betekent verscheidenheid. Het gaat wat mij betreft niet zozeer over zichtbare kenmerken zoals leeftijd, geslacht, huidskleur, handicap, afkomst of seksuele geaardheid. Kenmerken zeggen niet per se iets over diversiteit. Diversiteit is de mentaliteit en bereidheid om elkaar te willen zien en naar elkaar te willen luisteren. Luisteren naar wat iets voor een ander betekent. En hier iets mee doen. Als je diversiteit wilt implementeren is je openstellen voor de ander de sleutel. Het is een valkuil om diversiteit te beperken tot hokjes.”

Wat bedoel je daarmee?
“Sommige mensen willen graag worden benoemd, anderen niet. Genderneutraliteit kun je als een hokje beschouwen, evenals religie. Maar hokjes kunnen ook beperken. Ik ben religieus opgegroeid, waarbij grafrust belangrijk wordt geacht voor de wederopstanding. In 2010 bezocht ik de Indiase pelgrimsstad Varanasi, belangrijk voor Hindoes. Door hun perspectief op de dood ben ik ervan overtuigd geraakt dat ik gecremeerd wil worden. Ondanks mijn religie en voorkeur van mijn familie. Ook binnen hokjes kun je nét iets anders willen. Dat kan en mag botsen. Diversiteit vraagt om naar elkaar luisteren, uitleg en dialoog.”

“Het is een valkuil om diversiteit te beperken tot hokjes”

Als onafhankelijk voorzitter van de centrale cliëntenraad van Amstelring hecht je veel waarde aan diversiteit. Hoe geef je dat vorm?
“Als medezeggenschap hebben wij inspraak gehad in het nieuwe diversiteitsbeleid van Amstelring. Het uitgangspunt is heel simpel: iedereen dient zich thuis te kunnen voelen. In de praktijk is dat niet eenvoudig: hoe zet je deze wens om in beleid, hoe verleid je mensen om anders te denken, waarbij het waarschijnlijk meer om de ander gaat dan om jezelf?”

Geef eens een voorbeeld?
“Wederkerigheid en gelijkwaardigheid zijn heel belangrijk. In tegenstelling tot de cliënten heeft het zorgpersoneel vaker een migratieachtergrond. Als wij medewerkers vragen elke cliënt in zijn waarde te laten en te zien als persoon, dan dient dit omgekeerd ook te gebeuren. Ieder mens wil als mens erkend en gewaardeerd worden. Wie is de ander? Wie is die liftmonteur, de zorgmedewerker, de cliënt? Diversiteit gaat over iedereen die bij de zorg betrokken is.”

Weten jullie wie de bewoners zijn?
“Als mensen hier komen wonen worden hun verhaal en achtergrond vastgelegd. Toch zie ik dat mensen met een hoge leeftijd nog vaak worden weggezet of zichzelf opstellen als oud en afhankelijk. Je dient tevreden te zijn als je mag bingo’en. Terwijl je dat misschien vreselijk vindt. Als een bewoner van klassieke muziek houdt, hoeft hij of zij toch niet op André Rieu gesteld te zijn? Neem hem of haar mee naar een lunchconcert van een topviolist: niet iedereen is armlastig. Of nodig die topviolist uit. Ons nieuwe diversiteitsbeleid is een impuls om het niet bij holle woorden te laten.”

Wat is een diverse cliëntenraad?
“Ten eerste vind ik dat cliënten het uitgangspunt zijn en dat het belangrijk is dat zij hier zelf aan deelnemen – ook al zijn zij cognitief minder goed. Dus als het raadswerk te ingewikkeld zou zijn, dien je het begrijpelijker te maken. Het mag namelijk niet zo zijn dat je niet over je eigen zorg kan meepraten. Dat doet geen recht aan medezeggenschap. Daarnaast is het belangrijk dat met de enorm toenemende zorgvraag ook vrijwilligers, mantelzorgers en buurtbewoners gaan meepraten voor het draagvlak. Familieleden hebben vaak goede bedoelingen, maar zij kijken soms te veel naar risicoveiligheid in plaats van kwaliteit van leven.”

Meer weten

Download artikel als PDF

Praat mee! (1)

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deelnemers platform

Meer bekijken

Nieuwsbrief

  • * Heb je onze nieuwsbrief eerder ontvangen en je afgemeld? Meld je dan aan via webmaster@loc.nl
  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Click to access the login or register cheese