Het aanbieden van de petitie over de ouderenzorg van morgen aan de Tweede Kamer, afgelopen februari, werd voor cliëntenraadslid Geeske Raams een ware helletocht. Omdat ze (nog) niet over een aangepaste auto kan beschikken, was ze aangewezen op een elektrische huurbus. Die bleek nergens fatsoenlijk op te laden.

Geeske Raams (65) had het allemaal goed geregeld. Op 13 februari zou ze als lid van de cliëntenraad van Rumah Kita (verpleeghuis voor Indische en Molukse ouderen) en van de centrale cliëntenraad van Zinzia Zorggroep in Wageningen namens LOC en vele andere betrokkenen de petitie ‘Geef rust en ruimte aan de ouderenzorg van morgen’ aan Tweede Kamerleden aanbieden. Geeske die gebruikmaakt van een elektrische rolstoel had een auto gehuurd. Via een samenwerkingsverband van de Zonnebloem, Welzorg en een energieleverancier. Twee vriendinnen zouden de elektrische bus naar Den Haag rijden. 

Nachtmerrie

“De actieradius van de bus was slechts 120 kilometer”, vertelt Geeske. “Daarom besloten we op de heenweg bij Bodegraven alvast bij te laden.” En daar begon de nachtmerrie van laadpalen die het niet deden, waar de stekker niet paste of die er in tegenstelling tot informatie op de app niet bleken te zijn. Bodegraven, Zoetermeer, Nootdorp, overal kregen de dames nul op het rekest. De servicedesk van de energieleverancier  wist ook geen oplossing. Ook telefoontjes naar Welzorg en de ANWB leverden niets op. Geeske: “Wel werden we aangesproken alsof we niet goed bij ons hoofd waren. En inmiddels werd het steeds later; uiterlijk om 13.00 uur moesten we door de beveiliging van de Tweede Kamer. Dat hebben we gehaald, met nog voor 10 kilometer brandstof.”

Op het aanbieden van de petitie, die pleit voor radicale vernieuwing van de ouderenzorg,  kijkt Geeske met plezier terug. “Ik was op tijd. De meiden (70 en 81) hebben me bij Babylon afgezet en in mijn rolstoel ben ik, in de stromende regen, naar het Tweede Kamergebouw gereden. De petitie werd goed ontvangen.” Inmiddels was het gelukt de auto in te pluggen bij een snellader in een parkeergarage aan de Heulstraat. Geeske: “Ik stelde na afloop voor wat te gaan eten. Marthijn Laterveer van LOC was er ook nog bij; hij wilde checken of we veilig de terugreis konden aanvaarden.”

“Ik zou zes boeken kunnen volschrijven over de barrières die ik tegenkom”

Geeske Raams

Onneembare drempel

“Lang leve de toegankelijkheid voor mensen met een beperking”, schampert Geeske. Restaurant Garuda, favoriet bij Geeske vanwege haar Indische roots, bleek geen rijplaat te hebben voor de treden bij de ingang. Ook een Italiaans restaurant had een onneembare drempel. Uiteindelijk was een Mexicaans restaurant wél toegankelijk. Rond een uur of zeven ’s avonds togen de dames enigszins verkwikt naar de parkeergarage om richting huis te gaan. Wat bleek: de auto was slechts voor 36 kilometer opgeladen en zou nog ruim zeven uur nodig hebben. 

De nachtmerrie hield niet op. Ook bij Gouda bleek laden niet te lukken. Wel waren daar twee aardige mannen van een bergingsbedrijf die hen mét bus naar Bodegraven vervoerden. Naar een parkeerplaats met McDonalds, hotel én een juiste laadpaal, waar je maximaal 30 minuten mocht laden. “Het was inmiddels 22.00 uur”, vervolgt Geeske. “Desnoods overnachten we hier, dacht ik. Helaas bleek het hotel een locatie voor arbeidsmigranten te zijn.” Uiteindelijk wist de servicedesk van Welzorg raad: Er zou een rolstoeltaxi komen die hen naar station Bodegraven zou brengen. Daar konden ze dan om 23.30 uur de trein nemen. Om midden in de nacht in Wageningen aan te komen. Dat je bij NS rolstoelvervoer drie dagen van tevoren moet aanvragen, wist men even niet.

Politie denkt mee

Met de resterende brandstof wisten de dames het tankstation bij Maarsbergen te bereiken. Maar ook daar bleek de in de app aangekondigde juiste laadpaal niet te bestaan. “We hebben in wanhoop 112 gebeld. In no time had de politie via de ANWB een rolstoelbus geregeld. Om 4.30 uur waren we in Wageningen.” 

Geeske Raams is een positief mens. Ondanks haar handicap doet ze er alles aan om te participeren en een bijdrage te leveren. Dat valt niet mee. Zo is het haar nog steeds niet gelukt via de Wmo een aangepaste bus te regelen, zodat ze niet langer afhankelijk is van anderen. “Betrek de mensen om wie het gaat bij het regelen van zorg en ondersteuning. Verplaats je in hen. Ik zou zes boeken kunnen schrijven over de barrières die ik tegenkom.”

Wat gaat LOC doen?

Marthijn Laterveer, bestuurder LOC Waardevolle zorg: “Wat Geeske meemaakte bij de heen -en terugreis rond de overhandiging van de petitie is echt bizar. Tegelijkertijd maakt het pijnlijk duidelijk hoe het leven eruitziet als iemand een beperking heeft. Wat diegene moet meemaken om maatschappelijk betrokken te blijven en zich in te zetten voor de samenleving. We hebben als samenleving alles in stukjes opgeknipt en niemand voelt zich meer verantwoordelijk voor het geheel. Met als gevolg dat Geeske 13,5 uur onderweg was van Den Haag naar Wageningen. 

Het gebeurde maakt duidelijk wat we als samenleving te doen hebben. En daar gaat precies de aangeboden petitie met het bijbehorende advies over. Met alle mensen en organisaties die het advies actief ondersteunen gaan we in de praktijk aan het werk. Om de ouderenzorg vanuit en met mensen die zorg nodig hebben vorm te geven. Om schotten te verwijderen. Doorlopend blijven we met de politiek in gesprek over wat we van de Tweede Kamer nodig hebben. Ook zullen we de Tweede Kamerleden actief benaderen om op bezoek te gaan op plekken waar mensen en organisaties de zorg al op nieuwe manieren organiseren. Zodat we aan een samenleving werken waar iedereen mee mag en kan doen. Ook als je een beperking hebt.”

Lees meer

Petitie en advies: Geef nu rust en ruimte voor de ouderenzorg van morgen! – LOC Cliëntenraden (clientenraad.nl)

Petitie en advies overhandigd: ‘Nu rust en ruimte voor ouderenzorg van morgen!’ – LOC Cliëntenraden (clientenraad.nl)